الان سالم می خورم و احساس خوبی دارم - اما دلم برایم تنگ شده است

نوشته شده توسط هالی گولد به روز شده در 15 مه ، 2020
سردبیر هالی گولد در ساحل
من واقعاً احساس کمبود می کنم - بی روح ، ناخوشایند در بدنم و از اضطراب رنج می بردم. من هر چیزی را که می خواستم می خوردم و آن را چند سال پیش برای الهام بخشیدن به راحتی می خوردم ، اما آن لحظات سرخوشی ناشی از غذا ناگهان با عوارض جانبی ناخوشایند جایگزین شدند. من به اندازه کافی تحقیق در فضای رفاه انجام داده ام تا بدانم رژیم غذایی من به صورت منفی بر زندگی من تأثیر می گذارد و درنهایت احساس انگیزه کردم تا تغییری ایجاد کنم.

با گذشت سالها ، من تاكتیك های مختلفی را كه در مورد تغذیه سالم وجود داشت ، عمدتاً برای یك داستان ، امتحان كردم و بلافاصله پس از آن به روال زندگی خود بازگشتم. اما این بار ، من تصمیم گرفتم بدنم را بهتر حس کنم و به آن بچسبم. یا حداقل ، به تغییراتی که من تجربه کردم توجه داشته باشید و تصمیم بگیرید که آیا آن را به مرور زمان حفظ خواهیم کرد یا نه. برای من ، این یعنی برش گلوتن. بیو فردیت باعث می شود تا عملکرد درونی بدن ما به غذاهای مختلف بسیار متفاوت پاسخ دهد. برای بعضی ها ، گوشت مسئله ای است ، لبنیات به خوبی هضم نمی شوند ، یا قهوه باعث اضطراب می شود. به نظر نمی رسد که هیچ یک از این موارد به هیچ وجه نامطلوب بر من تأثیر بگذارد ، اما گلوتن چنین کرد. بعد از مشاوره چند متخصص ، تصمیم گرفتم روغن ها و غذاهای فرآوری شده را نیز حذف کنم.

این چربی های سالم ، ماهی های آب سرد و مقادیر ماست ، میوه و سبزیجات بو داده زیادی است.

نتیجه چشمگیر بود. حتی تغییرات اساسی در زندگی روزمره من احساس می شود. در طول روز انرژی بیشتری داشتم و برای اولین بار در مدت زمان طولانی استراحت و خواب عمیقی در طول شب داشتم. علائم PMS ناتوان کننده من کاملاً از بین رفت و پوست من بهتر از همیشه به نظر می رسید. من هم وزن خودم را از دست دادم. در حالی که این یک تغییر استقبال نبود ، هدف از تغییر سبک زندگی من نبود. با این حال ، در این روند ، متوجه چیزی شدم که قبلاً هرگز انتظار آن را نداشتم: منحنی هایم را از دست دادم.

خوب ، یک منحنی به ویژه: باسن من.

من به اندازه کافی شفا می یابم تا با این عقیده شوم که "لاغر" دیگر نمی تواند هدف باشد و منحنی های من بخشی از من هستند.

به عنوان کسی که در گذشته از خوردن بی نظم رنج می برد ، احساس ناخوشایندی از کاهش وزن در خارج از کشور دارد. همیشه به نظر می رسد چراغ امید در زندگی غرق در شرم مخصوص بدن. اما این بار آن متفاوت بود. من به اندازه کافی شفا یافتم تا با این عقیده شوم که "لاغر" دیگر نمی تواند هدف باشد و منحنی های من بخشی از من هستند. من با قالب بدنم احساس راحتی کردم و به خصوص لبخند خود را احساس کردم. با تماشای ناپدید شدن آن ، من نمی توانم از دست دادن این بخش از من احساس ویرانی کنم - به خصوص موردی که من برای این سالها بی رحمانه از آن بی اعتنا بودم. این احساس ناراحتی نسبت به پیشرفتی داشت که من خیلی سخت سعی کردم روی آن بروم. فراتر از آن ، دوست داشتن یک منحنی (که در گذشته سمبل شکست به عنوان بخشی از اختلال در خوردن من بود) نشان دهنده این تغییر ذهنی مثبت است - من خوشحالم که از فضای مغزم استقبال می کنم. اما از آنجا كه وزن خود را از دست داده است ، احساس كردم كه آنچه را كه براي آن كار كرده ام از دست داده ام ، حتي اگر سبك زندگي ام ديگر در محدوديت و افكار ناسازگار قرار نگيرد. این یک مکان قطبی است ، زیرا ، شکایت از کاهش وزن ، به خصوص بعد از ایجاد تغییر عمدی در رژیم غذایی من ، کار آسانی نیست. اما حتی در این صورت ، احساسات من واقعی و گیج کننده هستند و لازم است بدانم که چگونه احساس می کنم به درستی پیچیده از پیچیدگی های آنها می شود.

اما از آنجا كه وزن خود را از دست داده است ، احساس كردم كه آنچه را كه براي آن كار كرده ام از دست داده ام ، حتي اگر سبك زندگي ام ديگر در محدوديت و افكار ناسازگار قرار نگيرد.

اولین کاری که کردم؟ شلوار جین جدید بخرید. به نظر می رسد بی اهمیت است ، اما به نظر نمی رسد سبک های گشاد و ناسازگار به نظر برسد بهتر برای شکل قبلی من. درعوض ، من در چند جفت جدید سرمایه گذاری کردم تا در مورد این یکی احساس خوبی داشته باشم. کار کرد این اولین قدم برای فهمیدن بدن من نبوده است. این فقط متفاوت بود سپس وقت خود را صرف افتخار در قاب جدیدم - پاها ، بازوها ، خط فک - کردم و از نشان دادن آنها شاد شدم. من احساس بهتری داشته ام و انتخاب های خوبی در خارج از بدنم انجام داده ام. چون دلیل واقعی همه اینهاست ، درست است؟ می خواهم احساس خوبی و خوشبختی کنم. به آنجا خواهم رسید در حال حاضر ، نتایج مثبت بسیار منفی از آن فراتر رفته است.